Oorlog in Oekraïne
Hoewel ze er zich van bewust waren dat het kon, denkend aan 2014/15, werden de Roma in Munkacs die morgen toch verrast door de Russische inval. En het nieuws maakte steeds meer duidelijk: Dit is een overval van het hele land. Het is niet alleen het oosten. Iedereen had ook de bomaanslagen in Ivano(150 km) gehoord.
Op het Roma-kamp hangt een gelaten stemming. Wat moeten ze nu. iedereen maakt zich grote zorgen. Veel mannen zijn in het buitenland. in Tsjechië, Polen, Nederland aan het werk. Er zijn ook jongens in het leger. Verschillende gezinnen vertrekken naar de grens met Hongarije. Maar daar staan lange rijen. En dan zij, die niet weten waar ze heen zullen! Het is een trieste dag.
Karlos is één van onze contacten. Hij is de jongerenpastor van de Romagemeente. Hij zit thuis. weer terug uit het ziekenhuis in Boedapest. Bij hem zijn versleten heupen geconstateerd. De arts in Boedapest dringt aan op spoedige operatie. Maar dit oorlogsnieuws slaat hem eerst de mogelijkheden in eigen land uit handen. Hij had volgende week naar Uzhorod willen gaan. Maar alles daarover is nu onzeker. Dus hoopt hij nu zo snel mogelijk naar Hongarije te kunnen. En dan maar verder kijken. Maar deze dagen wacht hij nog even, want lang bij de grens wachten kan hij lichamelijk niet aan. En de oorlog?
“We zijn in Gods hand. Daar vertrouw ik elke dag op”, reageert hij. “Hoe kunnen we helpen?” “Bid voor ons, bid voor het land, voor het leger, de regering. Want dát is nodig”.
